เพื่อช่วยตอบคำถามนี้ นักวิจัยมองไปที่ผิวหนังของสัตว์ ซึ่งแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางวิวัฒนาการอย่างลึกซึ้งในการตอบสนองต่อสิ่งมีชีวิตในน้ำผู้เขียนร่วมและนักชีววิทยาผิวหนังจากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เออร์ไวน์ กล่าวว่า "เมื่อกลุ่มของสัตว์กลายพันธุ์เป็นน้ำ ผิวหนัง จะมีความคล่องตัวและสม่ำเสมอมากขึ้น" "อนุพันธ์ที่ซับซ้อน เช่น ขน เล็บ หรือต่อมเหงื่อ ไม่จำเป็นอีกต่อไป และในความเป็นจริงแล้ว อาจกลายเป็นสิ่งกีดขวางการดำรงชีวิตใต้น้ำได้ ดังนั้นสิ่งเหล่านั้นจึงหมดไป และสูญเสียการทำงานของเกราะป้องกันที่ทำหน้าที่โดยชั้นนอกของผิวหนัง ซึ่งใน สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบนบกมีความสำคัญต่อการรักษาน้ำไม่ให้ระเหยออกจากร่างกายและป้องกันไม่ให้เชื้อโรคเข้าสู่ร่างกาย