เจนนิเฟอร์ แวน ออส นักวิทยาศาสตร์ด้านสวัสดิภาพสัตว์กล่าวว่า “เป็นเรื่องสำคัญมากที่เราไม่เพียงแค่ทำให้วัวมีรูปร่างเป็นมนุษย์ตามประสบการณ์ของมนุษย์ แต่เรารู้ว่าพวกมันสามารถสัมผัสกับอารมณ์ด้านลบ เช่น ความเจ็บปวดและความกลัวที่เราต้องการลดให้เหลือน้อยที่สุด” เจนนิเฟอร์ แวน ออส นักวิทยาศาสตร์ด้านสวัสดิภาพสัตว์แห่ง มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน-แมดิสัน “ในทางกลับกัน พวกเขาสามารถมีประสบการณ์เชิงบวก เช่น ความสุข รางวัล และความพอใจที่เราต้องการพยายามส่งเสริม” การวิจัยโดยนักวิทยาศาสตร์ด้านสวัสดิภาพสัตว์ได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงมากมายในอุตสาหกรรม ฟาร์มโคนมขนาดใหญ่หลายแห่งเริ่มเลี้ยงวัวหลายตัวรวมกัน ละทิ้งประเพณีเก่าแก่ของการขังวัวขังเดี่ยวไว้ในคอกโรงนา และการศึกษาจำนวนมากในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาพบว่าไม่มีประโยชน์ด้านสุขอนามัยในการถอดหาง วัว ซึ่ง พวกเขาใช้เพื่อไล่แมลงวันออกไป (จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ เชื่อกันว่าหางที่แกว่งไปมาเพื่อกระจายอุจจาระและแบคทีเรีย แต่เกษตรกรส่วนใหญ่พบว่าหางน่ารำคาญ) การเปลี่ยนแปลงอื่นๆ ที่ส่งเสริมโดยนักวิทยาศาสตร์ได้นำไปสู่การใช้ยาบรรเทาความเจ็บปวดอย่างแพร่หลายระหว่างการตัดเขา ซึ่งเป็นกระบวนการที่สร้างความโกรธแค้นให้กับนักเคลื่อนไหวด้านสิทธิสัตว์มาอย่างยาวนาน แต่สิ่งหนึ่งที่สัตวแพทย์กล่าวว่าจำเป็นต่อการปกป้องทั้งคนงานปศุสัตว์และวัวจากการถูกขวิด