สโมสรฟุตบอลอาร์เซนอลเป็นหนึ่งในสโมสรที่ประสบความสำเร็จและเป็นที่รักมากที่สุดในอังกฤษ สโมสรฟุตบอลอาร์เซนอลเป็นแม่เหล็กดึงดูดสาธารณะชนมาโดยตลอด ตามธรรมเนียมแล้ว ผลลัพธ์ของพวกเขาพูดเพื่อตัวมันเอง นอกเหนือจากการคว้าถ้วยรางวัลสำคัญในประเทศถึง 28 ถ้วยแล้ว อาร์เซนอลยังครองสถิติสถิติไม่แพ้ใครยาวนานที่สุดและยาวนานที่สุดในลีกสูงสุดของฟุตบอลอังกฤษ

สนับสนุนโดย Goatfootball.com วิเคราะห์บอล

ประวัติศาสตร์

Arsenal FC เริ่มต้นชีวิตด้วยการเป็นทีมงานชื่อ Dial Square ในปี 1886 คนงานเป็นช่างตีเหล็กที่สร้างปืนใหญ่ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้สโมสรเป็นที่รู้จักในชื่อ Gunners หลังจากนั้นไม่นาน สโมสรได้เปลี่ยนอาชีพและเปลี่ยนชื่อเป็น วูลลิชอาร์เซนอล และกลายเป็นสมาชิกเต็มตัวของฟุตบอลลีกในปี พ.ศ. 2436 (สโมสรแรกจากทางตอนใต้ของประเทศ)

ช่วงเวลาต่อไปนี้เต็มไปด้วยความยากลำบากสำหรับสโมสร นอกจากจะไม่สามารถสร้างทีมที่สามารถท้าทายตำแหน่งได้ จิมยังถูกแยกออกจากส่วนที่เหลือในลีกทางภูมิศาสตร์ ซึ่งส่งผลให้มีผู้เข้าร่วมน้อย หลังจากที่ใกล้จะล้มละลายจนเป็นอันตราย สโมสรก็ถูกนักธุรกิจเฮนรี นอร์ริสซื้อกิจการในปี พ.ศ. 2453 และย้ายไปลอนดอนเหนือในปี พ.ศ. 2456 (ไฮบิวรีกลายเป็นสนามเหย้าแห่งใหม่) ในปีต่อมา สโมสรได้เปลี่ยนชื่อเป็นอาร์เซนอล

ขึ้นสู่ความโดดเด่นในยุคแชปแมน

ความโดดเด่นครั้งแรกของสโมสรมาพร้อมกับการจ้างเฮอร์เบิร์ต แชปแมนเป็นผู้จัดการทีมในปี พ.ศ. 2468 ในกระบวนการปรับปรุงหลายๆ แง่มุมของสโมสรให้ทันสมัย ​​แชปแมนได้ปรับปรุงระบบการฝึกซ้อมและเปลี่ยนแปลงรูปแบบการเล่น 2-3-5 แบบดั้งเดิมของสโมสรอย่างมีประสิทธิภาพ หลังจากเซ็นสัญญานักเตะดาวเด่นสองคนตามมา อาร์เซนอลคว้าถ้วยรางวัลใหญ่ครั้งแรกในปี 1930 โดยเอาชนะฮัดเดอร์สฟิลด์ทาวน์ 2-0 ในรอบชิงชนะเลิศเอฟเอ คัพ นี่เป็นจุดเริ่มต้นของช่วงเวลาที่มีผลสำเร็จสำหรับสโมสร ในช่วงทศวรรษที่ 30 พวกเขาคว้าแชมป์ลีก 5 สมัยและถ้วยเอฟเอคัพอีกรายการ

ช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง สโมสรยังคงดำเนินต่อไปบนเส้นทางแห่งความเจริญรุ่งเรืองด้วยการคว้าแชมป์ลีกอีกสองสมัย (พ.ศ. 2491, พ.ศ. 2496) และเอฟเอคัพ (พ.ศ. 2493) อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นถ้วยรางวัลสุดท้ายที่สโมสรจะได้เห็นในอีกสิบเจ็ดปีข้างหน้า เมื่อผู้เล่นที่ดีที่สุดของพวกเขาเกษียณหรือออกจากสโมสรที่ประสบความสำเร็จมากขึ้น อาร์เซนอลก็ตกอยู่ในภาวะถดถอยของคนธรรมดา

หลังจากคว้าแชมป์ดับเบิ้ลแรกได้ในปี 1971 ดูเหมือนว่าโชคชะตาของสโมสรจะพลิกผันในที่สุด อย่างไรก็ตาม ตามมาด้วยการจบอันดับสองในลีกมายาวนานและความพ่ายแพ้ในรอบชิงชนะเลิศคัพ โดยชัยชนะเอฟเอ คัพ ปี 1979 เป็นจุดสว่างเพียงจุดเดียวในสถิติของพวกเขาในช่วงเวลานี้ พวกเขาประสบความสำเร็จมากขึ้นอีกเล็กน้อยภายใต้การคุมทีมของจอร์จ เกรแฮม ซึ่งแนวความคิดที่มุ่งเน้นการป้องกันซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเหมาะสมกับผู้เล่นของสโมสร ในช่วงเก้าปีที่เกรแฮมคุมทีม (พ.ศ. 2529-2538) อาร์เซนอลคว้าแชมป์ลีก 2 สมัย ลีกคัพ 2 สมัย เอฟเอคัพ 1 สมัย รวมถึงคัพวินเนอร์สคัพครั้งแรกและครั้งเดียวด้วยการเอาชนะปาร์มา 1-0 ในรอบชิงชนะเลิศ ( พวกเขาเคยเป็น ใกล้มากที่จะคว้าแชมป์คัพวินเนอร์สคัพรอบชิงชนะเลิศปี 1980 โดยแพ้บาเลนก้าในรอบชิงชนะเลิศหลังจากดวลจุดโทษ)

ยุคเวนเกอร์

อาร์เซนอลจะน่าจับตามองมากขึ้นด้วยการแต่งตั้งอาร์แซน เวนเกอร์ ผู้จัดการทีมชาวฝรั่งเศสที่ไม่รู้จักในขณะนั้นเปลี่ยนสโมสรให้กลายเป็นยักษ์ใหญ่ในการทำประตูทันที ส่วนหนึ่งจากการนำเข้าผู้เล่นชาวฝรั่งเศสที่ประสบความสำเร็จเช่น Robert Pirés, Patrick Vieira และThierry Henry อองรีทำผลงานได้เหลือเชื่อราวกับเป็นลูกไม้บุกของทีม ระหว่างปี พ.ศ. 2539 ถึง พ.ศ. 2547 อาร์เซนอลคว้าแชมป์ลีก 3 สมัยและเอฟเอคัพ 3 สมัย โดยฤดูกาล 2546-2547 มีความโดดเด่นเป็นพิเศษเนื่องจากสโมสรไม่แพ้แม้แต่เกมเดียวในพรีเมียร์ลีก ทีมดังกล่าวซึ่งขับเคลื่อนโดย 30 ประตูของอองรีจาก 37 นัด ต่อมาถูกขนานนามว่า “ทีมผู้อยู่ยงคงกระพัน”

ภายใต้การบริหารของอาร์แซน เวนเกอร์ อาร์เซนอลเป็นที่รู้จักในฐานะสโมสรที่ไม่ซื้อนักเตะชื่อดัง แต่กลับค้นพบพรสวรรค์ผ่านการสอดแนมที่ยอดเยี่ยม อย่างไรก็ตาม ข้อยกเว้นคือการย้ายเมซุต โอซิลจากเรอัล มาดริดในปี 2013 โดยเขามีค่าใช้จ่าย 42.5 ล้านปอนด์ ซึ่งเป็นสถิติการย้ายทีมของสโมสร

เนื่องจากเป็นหนึ่งในสโมสรชั้นนำในอังกฤษ ที่นั่ง 38,419 ที่นั่งในไฮบิวรีจึงไม่เพียงพอ (กฎตั้งแต่ปี 1994 ที่กำหนดสนามกีฬาทุกที่นั่งในลีกทำให้ความจุลดลงอย่างมาก) อาร์เซนอลต้องการขยายสนามแต่ไม่ได้รับอนุญาตเนื่องจากอัฒจันทร์เป็นอาคารที่ได้รับการจดทะเบียนในอดีต พวกเขาต้องสร้างสนามกีฬาแห่งใหม่และในปี 2006 เอมิเรตส์สเตเดียมก็พร้อมที่จะเปิดสนามครั้งแรกโดยมีผู้ชมมากกว่า 60,000 คน