สมาชิกผู้ก่อตั้งของ NATO เชื่อว่าการขยายพันธมิตรมีความสำคัญต่อการสร้างสันติภาพในยุโรป พวกเขาเสนอการเป็นสมาชิกกับกรีซและตุรกีในปี พ.ศ. 2495 และเยอรมนีตะวันตกในปี พ.ศ. 2498 ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่เป็นผลสืบเนื่องโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากประวัติศาสตร์ของเยอรมนีในการยั่วยุให้เกิดความขัดแย้งในยุโรป เมื่อเข้าสู่ NATO เยอรมนีตะวันตกได้รวมเข้ากับยุโรปตะวันตกมากขึ้น และมุ่งมั่นที่จะไม่ผลิตอาวุธทำลายล้างสูง ในคำพูดของเลขาธิการคนแรกของ NATO จุดประสงค์ของ NATO คือ ป้องกันสหภาพโซเวียต ชาวอเมริกันเข้ามา และทำให้ชาวเยอรมันตกต่ำการเข้าสู่ NATO ของเยอรมนีตะวันตกกระตุ้นให้สหภาพโซเวียตสร้างพันธมิตร ของตนเอง  สนธิสัญญาวอร์ซอ เหตุการณ์ แม้ว่าสหภาพโซเวียตมี ข้อตกลง ทวิภาคี ในการป้องกันกับ คอมมิวนิสต์ส่วนใหญ่ แล้วเพื่อนบ้าน สนธิสัญญาวอร์ซอว์ทำให้ความสัมพันธ์เหล่านี้กลายเป็นกลุ่มที่สามารถดำเนินการในลักษณะที่เป็นเอกภาพได้ ด้วยการมุ่งเน้นไปที่การรวมกำลังทหารของประเทศในสนธิสัญญาวอร์ซอ สหภาพโซเวียตสามารถควบคุมประเทศเล็ก ๆ ในยุโรปตะวันออกได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น ปกป้องพวกเขาจากอิทธิพลของนาโต้ สหภาพโซเวียตใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวดเพื่อรักษาพันธมิตรเหล่านี้ไว้ เมื่อชาวฮังกาเรียนแสดงออกในปี 2499 เรียกร้องให้มีเสรีภาพทางการเมืองและเศรษฐกิจมากขึ้น และการถอนตัวของประเทศออกจากสนธิสัญญาวอร์ซอ สหภาพโซเวียตส่งรถถังเข้าบดขยี้การประท้วง สังหารชาวฮังกาเรียน 2,500 คน