เงื่อนไขที่ตอนนี้อาจถูกมองว่าเป็น "ความเจ็บป่วยทางจิต" เช่น แมเนีย เมลานโคเลีย และฮิสทีเรีย ได้ถูกจัดอยู่ในการจัดประเภทของโรคตั้งแต่สมัยฮิปโปเครตีส และเป็นเวลากว่า 2,000 ปีที่แพทย์ได้รับการรักษาด้วยยาและยาประเภทเดียวกัน และความพยายามที่จะแก้ไขความไม่สมดุลของร่างกายในขณะที่ใช้กับความผิดปกติทางการแพทย์อื่น ๆ ที่เห็นได้ชัด แม้ว่าเพลโตจะถือว่าความบ้าคลั่งบางรูปแบบมาจากเทพเจ้า กายภาพของโรค และนักศาสนศาสตร์ในยุคกลางอย่างโธมัส อไควนาส ให้เหตุผลว่าภาพหลอนและความวิกลจริตมาจากปีศาจและอิทธิพลเหนือธรรมชาติอื่นๆ ตั้งแต่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาจนถึงช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 18 อาการเศร้าโศกและความวิกลจริตในรูปแบบอื่นๆ โรคภัยไข้เจ็บไม่แตกต่างกันโดยพื้นฐานจากโรคอื่นๆ เมื่อกลางศตวรรษที่ 18 เบลล์เลทริสตี Lady Mary Wortley Montagu แสดงความคิดเห็นว่า “ความบ้าคลั่งเป็นสิ่งที่ก่อกวนทางร่างกายพอๆ กับโรคเกาต์หรือโรคหอบหืด” เธอเพียงแค่แสดงความคิดเห็นว่า “เป็นเรื่องธรรมดาของความเห็นสูงต่ำ ฆราวาสและทางการแพทย์เหมือนกัน” (อ้างอิง พนักงานยกกระเป๋าพอร์เตอร์, 1987 ).