ในปี 2559 อุโมงค์ฐานก็อทฮาร์ดเปิดทางตอนใต้ของสวิตเซอร์แลนด์ เป็นอุโมงค์รถไฟที่ยาวและลึกที่สุดในโลก รองรับรถไฟความเร็วสูง ลดเวลาการเดินทางสำหรับการขนส่งสินค้าและผู้โดยสารระหว่างยุโรปเหนือและใต้ และสร้างประโยชน์มากมายด้านความปลอดภัยและสิ่งแวดล้อมเส้นทางรถไฟความเร็วสูงส่วนใหญ่ใช้ล้อเหล็กที่เคลื่อนที่เหนือรางเหล็ก เช่น รถไฟทั่วไป รถไฟเทอร์โบรุ่นเก่าที่ใช้ในพื้นที่บางส่วนของอเมริกาเหนือในทศวรรษที่ 1970 และ 1980 ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์แก๊สเทอร์ไบน์แบบเดียวกับที่ใช้ในเครื่องบินเจ็ท รถยนต์ รถไฟความเร็วสูงประเภทนี้เลิกใช้ไปส่วนใหญ่แล้วหันไปใช้รถไฟฟ้าแทน ชินคันเซ็นของญี่ปุ่นเป็นรถไฟไฟฟ้าหลายขบวนที่ได้รับพลังงานจากระบบสายไฟเหนือศีรษะ บางครั้งรองรับผู้โดยสารได้ 1,000 คนขึ้นไปและวิ่งด้วยความเร็วมากกว่า 320 กม. (200 ไมล์) ต่อชั่วโมง รถไฟฟ้ามีคุณสมบัติด้านความปลอดภัยที่ซับซ้อน ตัวอย่างเช่น รถแต่ละคันติดตั้งระบบเบรกพิเศษที่ออกแบบมาไม่ให้เกิดการบิดเบี้ยวขณะเบรกฉุกเฉิน ยิ่งไปกว่านั้น การเคลื่อนไหวทั้งหมดของรถไฟจะถูกตรวจสอบและควบคุมโดยศูนย์คอมพิวเตอร์ส่วนกลาง และรางจะถูกตรวจสอบเพื่อหาสิ่งกีดขวางที่อาจเกิดขึ้น