การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจมีประโยชน์มากที่สุดในการวินิจฉัยภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ กล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันและก่อนหน้า (หัวใจวาย) โรคเยื่อหุ้มหัวใจ และการขยายตัวของหัวใจ (หัวใจห้องบนและหัวใจห้องล่าง) การมีความดันโลหิตสูง (ความดันโลหิตสูง) เครื่องวัดชีพจร โรคต่อมไทรอยด์ และภาวะทุพโภชนาการบางประเภทอาจตรวจพบได้ด้วยการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ นอกจากนี้ยังสามารถใช้การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจเพื่อตรวจสอบว่าอัตราการเต้นของหัวใจที่ช้านั้นเป็นผลทางสรีรวิทยาหรือเกิดจากหัวใจอุดตันหรือไม่การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจขณะออกกำลังกายหรือ ECG stress test ใช้เพื่อประเมินความสามารถของหลอดเลือดหัวใจในการส่งออกซิเจนในขณะที่หัวใจอยู่ในภาวะตึงเครียดที่กำหนดโดยโปรโตคอลการออกกำลังกายมาตรฐาน หากปริมาณเลือดที่ส่งไปยังหัวใจตกอยู่ในอันตรายระหว่างการออกกำลังกาย กล้ามเนื้อหัวใจได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอจะถูกบันทึกโดยการเปลี่ยนแปลงทั่วไปในคลื่นไฟฟ้าหัวใจที่บ่งบอกถึงโรคหลอดเลือดหัวใจ (หลอดเลือดหัวใจตีบตัน) อย่างไรก็ตาม การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจปกติไม่ได้แยกโรคหลอดเลือดหัวใจที่มีนัยสำคัญ และไม่สามารถพยากรณ์โรคได้