ในช่วงทศวรรษที่ 1890 ในสหรัฐอเมริกา การเล่นเริ่มต้นด้วยลูกบอลนุ่มๆ—โดยปกติจะเป็นลูกเทนนิสที่เอาปลอกหุ้มด้านนอกออก ลูกบอลนี้ถูกใช้ในสนามสี่กำแพงขนาดเล็กในเขตนครนิวยอร์ก จากนั้นผู้เล่นอายุน้อยเริ่มใช้ลูกบอลขนาดใหญ่นี้กลางแจ้งกับผนังทึบของอาคาร การใช้ซอฟต์บอลแพร่หลายไปยังเมืองอื่น ๆ ส่วนใหญ่ใช้เล่นสี่กำแพง ความไม่พอใจกับลูกบอลขนาดใหญ่ที่ช้านำไปสู่การพัฒนาลูกบอลที่เต็มไปด้วยแก๊สที่เล็กกว่าซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นที่ยอมรับของผู้เล่นมากขึ้นและกระตุ้นความสนใจใหม่ ๆ การวิ่ง ในเกมเกมซอฟต์บอลสี่ผนังได้รับความนิยมในเมืองทางตะวันตกตอนกลางของอเมริกา เช่น ดีทรอยต์ คลีฟแลนด์ มิลวอกี และชิคาโก ในเวลาเดียวกัน เกมมีการเปลี่ยนแปลงและสนามถูกลดขนาดลง เกมหนึ่งผนังได้รับการพัฒนาขึ้นในนิวยอร์กซิตี้เมื่อประมาณปี 1913 และภายในเวลาไม่กี่ปี เกมดังกล่าวก็เล่นโดยทั้งชายและหญิงทั่วภาคตะวันออกของสหรัฐอเมริกา มันถูกถ่ายในร่มโดยสมาคมและคลับของ Young Men’s Christian Association และในที่ที่มีพื้นที่ในเมืองใหญ่มีราคาสูง มันถูกติดตั้งไว้บนหลังคาด้วยซ้ำ ในฐานะที่เป็นผู้นำของเกมสามกำแพง คอร์ทผนังด้านเดียวบางส่วนถูกติดตั้งที่แต่ละด้านของกำแพงด้านหน้าด้วยปีกสามเหลี่ยมบานพับ ซึ่งเหวี่ยงออกและล็อคเข้าที่ตามเส้นข้างทั้งสอง ก่อตัวเป็นคอร์ทผนังสามส่วนบางส่วนและ ทำให้สามารถยิงเข้ามุมด้านหน้าได้ยาก