ในปี 1949 นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาคนหนึ่งกำลังต่อสู้กับแนวคิดในการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์โดยอัตโนมัติ เขาเชื่อว่าจุดและขีดกลางของรหัสมอร์สจะเป็นแบบอย่างที่ดี แต่เขาไม่สามารถหาวิธีใช้รูปแบบที่คุ้นเคยเหล่านั้นในการแก้ปัญหาของเขาได้ วันหนึ่ง ขณะที่เขาพักผ่อนบนชายหาด เขาก็วาดจุดและขีดกลางทรายอย่างเฉยเมย ขณะที่นิ้วของเขายืดเส้นประออก เขาก็มองไปที่ผลลัพธ์แล้วพูดว่า "เฮ้ ฉันเข้าใจแล้ว" สามปีต่อมา นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา โจเซฟ วูดแลนด์ และคู่หูของเขาได้รับสิทธิบัตรเกี่ยวกับสิ่งที่เริ่มต้นจากเส้นบนผืนทราย และ บาร์โค้ด เชิงเส้นก็ถือกำเนิดขึ้น อย่างไรก็ตาม สิ่งที่นักประดิษฐ์ประหลาดใจมากก็คือ ความสำเร็จเชิงพาณิชย์ไม่รวดเร็วนัก เวลาผ่านไปสิบห้าปีก่อนที่จะมีการใช้บาร์โค้ดในเชิงพาณิชย์เป็นครั้งแรก มันไม่ใช่การใช้งานที่ประสบความสำเร็จเป็นพิเศษ บาร์โค้ดถูกวางไว้ที่ด้านข้างของตู้บรรทุกสินค้าทางรถไฟ ขณะที่รถบรรทุกแล่นผ่านเครื่องสแกนข้างทาง จะต้องมีการระบุปลายทางและสินค้า โดยสรุป อย่างไรก็ตาม ระบบล้มเหลว เมื่อพิจารณาว่ารถบรรทุกสินค้าเด้งกลับขณะผ่านเครื่องสแกน ส่งผลให้ความแม่นยำในการสแกนลดลง