การเพาะปลูกแบบน้ำท่วมมีข้อดีกว่าการเพาะปลูกในพื้นที่แห้งแล้ง: ผลผลิตสูงกว่า (ประมาณสองเท่า) ผลผลิตนอกฤดูกาล (ซึ่งอาจส่งผลให้ราคาสูงขึ้น) และการควบคุมวัชพืช (ซึ่งช่วยให้น้ำท่วม) ในทางกลับกัน เผือกในระบบการผลิตที่ถูกน้ำท่วมต้องใช้ระยะเวลาการสุกที่นานขึ้น การลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน และต้นทุนการดำเนินงานที่สูงขึ้น และการปลูกพืชเชิงเดี่ยวมีแนวโน้ม เช่นเดียวกับพืชหัว ส่วนใหญ่ เผือกและเอดโดขึ้นได้ดีในดินลึก ชื้น หรือแม้แต่แอ่งน้ำที่มีปริมาณน้ำฝนต่อปีมากกว่า 2,500 มม. (100 นิ้ว) Eddoes ทนต่อความแห้งแล้งและความเย็นได้ดีกว่า พืชผลจะเติบโตเต็มที่ภายในหกถึงสิบสองเดือนหลังจากปลูกในพื้นที่แห้งแล้ง และหลังจากปลูกในพื้นที่ชุ่มน้ำเป็นเวลาสิบสองถึงสิบห้าเดือน ผลผลิตจะถูกเก็บเกี่ยวเมื่อความสูงของต้นลดลงและใบเปลี่ยนเป็นสีเหลือง สัญญาณเหล่านี้มักจะไม่ชัดเจนในการปลูก เผือก ที่ถูกน้ำท่วม การเก็บเกี่ยวมักทำด้วยเครื่องมือช่าง แม้แต่ในระบบการผลิตที่ใช้เครื่องจักร ขั้นแรก ดินรอบๆ หัวจะคลายออก จากนั้นดึงหัวขึ้นมาโดยจับที่โคนก้านใบ ผลผลิตเฉลี่ยทั่วโลกอยู่ที่ 6.2 ตันต่อเฮกตาร์ (2.8 ตันสั้นต่อเอเคอร์) แต่จะแตกต่างกันไปตามภูมิภาค ในเอเชีย ผลผลิตเฉลี่ยสูงถึง 12.6 ตัน/เฮกตาร์ (5.6 ตันสั้น/เอเคอร์)