การศึกษาปัจจุบันเปิดเผยว่า 55 ถึง 58 ปีหลังการฉายรังสี ความสัมพันธ์เชิงเส้นตรงของการตอบสนองต่อปริมาณรังสีมีอยู่ในความชุกของเนื้องอกต่อมไทรอยด์ที่ไม่ร้ายแรงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงก้อนต่อมไทรอยด์ที่ไม่ร้ายแรงด้วย และความสัมพันธ์นั้นสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มที่สัมผัสในอายุที่น้อยกว่า ในทางกลับกัน โรคต่อมไทรอยด์ภูมิต้านตนเองไม่พบว่ามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการได้รับรังสีในการศึกษานี้ การตรวจไทรอยด์อย่างระมัดระวังยังคงมีความสำคัญต่อไปอีกนานหลังจากได้รับรังสี โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่สัมผัสรังสีตั้งแต่อายุยังน้อย บทบรรณาธิการ ระเบิดปรมาณู โรคต่อมไทรอยด์ 60 ปีหลังฮิโรชิมาและ 20 ปีหลังเชอร์โนบิล ในบทบรรณาธิการ John D. Boice, Jr., Sc.D., of the International Epidemiology Institute, Rockville, Md. และ Vanderbilt University School of Medicine, Nashville, Tenn. แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการศึกษาเกี่ยวกับปริมาณรังสีและต่อมไทรอยด์ โรค. ความเสี่ยงหลังจากได้รับรังสี [ต่อรังสี] ในวัยเด็กดูเหมือนจะคงอยู่ไปตลอดชีวิต แม้ว่าดูเหมือนว่าความเสี่ยงจะลดลงหลายปีหลังจากได้รับรังสี ความไวของรังสีของต่อมไทรอยด์ในวัยหนุ่มสาวนั้นสูงและน่าจะเกี่ยวข้องกับกิจกรรมการเพิ่มจำนวนของต่อมในช่วงวัยแรกรุ่น และการเจริญเติบโต แต่เหตุผลของการไม่มีความเสี่ยงหลังจากได้รับสารในผู้ใหญ่นั้นยังไม่ชัดเจนนัก ความเสี่ยงของมะเร็งต่อมไทรอยด์ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นหากอาหารขาดไอโอดีนที่เสถียรส่งผลให้เกิดการกระตุ้นต่อมไทรอยด์เรื้อรัง