กฎไซน์ของเขาอนุญาตให้ใครก็ตามที่มีพื้นฐานตรีโกณมิติดีสามารถใช้ลูกตุ้มเพื่อกำหนดละติจูดของตนได้ แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว ในพิพิธภัณฑ์ทั่วโลก ลูกตุ้มกลายเป็นวัตถุที่ชวนให้พิศวง ลูกตุ้มที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์และเทคโนโลยีเป็นสถานที่นัดพบ ฉากหลังที่โดดเด่นสำหรับการสะท้อนและการศึกษา ในฐานะที่เป็นสัญลักษณ์อย่างช้างที่ทักทายผู้มาเยือน โลก ในหอกลมของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งชาติของสถาบันสมิธโซเนียน มันเหมือนกับน้ำพุในสวนสาธารณะมาก ปีเตอร์ ลีบโฮลด์ภัณฑารักษ์ในแผนกงานและอุตสาหกรรมของ American History Museum กล่าว เด็กและผู้ใหญ่จะจ้องมองที่ลูกตุ้ม รำพึงถึงการเคลื่อนไหวและความหมายของมัน เช้าวันหนึ่งในปี 1998 ก่อนที่พิพิธภัณฑ์จะเปิดทำการ สายเคเบิลเกิดขาด ทำให้บ็อบตัวมหึมาร่วงลงมากองกับพื้น ขาดพนักงานไปอย่างหวุดหวิด แทนที่จะซ่อมแซมสายเคเบิล พิพิธภัณฑ์เลือกที่จะเลิกใช้ลูกตุ้มของ Foucault Liebhold กล่าวว่าผู้อำนวยการในขณะนั้นตัดสินใจว่าอุปกรณ์นี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับอเมริกาหรือประวัติศาสตร์มากนัก การตัดสินใจแบ่งพนักงาน มีผู้กอดลูกตุ้มและผู้เกลียดลูกตุ้ม Liebhold กล่าว พนักงาน Pro-pendulum บอกว่ามันดูเท่และสนุกดี กลุ่มต่อต้านลูกตุ้มเชื่อว่าไม่ได้เพิ่มความพยายามของพิพิธภัณฑ์ในการสอนประชาชนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอเมริกันมากนัก แม้ว่า Liebhold จะบอกว่าเขาอยู่ในค่ายของผู้เกลียดชัง แต่เขาเชื่อว่าลูกตุ้มมีที่ของมัน แต่อยู่ที่อื่น ลูกตุ้ม ทำให้มวลชนเชื่อมั่นในพลังของวิทยาศาสตร์มากขึ้น เขากล่าว