ทฤษฎีอนุภาคปัจจุบันอธิบาย DM ว่าเป็นอนุภาคขนาดใหญ่ที่มีปฏิสัมพันธ์อย่างอ่อน (WIMPs) เมื่อ WIMP สองตัวชนกัน พวกมันทำลายล้างโดยสร้างอิเล็กตรอนและโพซิตรอนปฏิสสาร โพซิตรอนและอิเลคตรอนเหมือนกัน ยกเว้นประจุไฟฟ้าตรงข้ามกัน ทฤษฎี นี้เลือกที่จะอธิบายอนุภาค DM เหมือนฟองสบู่มากกว่า ดังนั้นจากนี้ไปจะเรียกว่า ทฤษฎีฟองสบู่ โครงสร้างฟอง DM นี้สามารถกระตุ้นใน DoF จำนวนมาก และสร้างอนุภาคของเรา หลักฐานสนับสนุนที่เป็นไปได้มีให้เห็นในภาพกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนของอะตอม ซึ่งเผยให้เห็นความคล้ายคลึงกันอย่างมากกับรูปแบบคลื่นนิ่ง คลื่นนิ่งเหล่านี้ภายในปริมาตรของอนุภาคให้โครงสร้าง ดังนั้นพฤติกรรมของอนุภาคที่สุขุมรอบคอบจึงเกิดจากแรงที่น่ารังเกียจและน่าดึงดูด เช่น แรงแม่เหล็กไฟฟ้า อนุภาค DM อาจถูกอธิบายเป็นสตริง 3 มิติ โครงสร้างคล้ายฟองสบู่ แทนที่จะเป็น สตริง สองมิติ โดยมีแนวคิดว่าอนุภาค DM อาจรวมกันหรือจัดกลุ่ม ก่อตัวเป็นโครงสร้างฟองคอมโพสิตที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางต่างกัน สำหรับวัตถุประสงค์ของบทความนี้ อนุภาค DM ถูกกำหนดให้เป็น G โดยมีอนุภาค DM สถานะพื้นถูกกำหนดให้เป็น Gg และอนุภาค DM ที่ถูกกระตุ้นเป็น Ge คำว่า G รวมถึง Gg และ Ge