อุบัติการณ์สามารถวัดเป็นสัดส่วนหรืออัตรา วัดเป็นสัดส่วน โดยวัดความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่กำหนด เมื่อวัดเป็นอัตรา จะวัดจำนวนผู้ป่วยรายใหม่ในประชากรในช่วงเวลาหนึ่ง ดังนั้น ในการคำนวณอุบัติการณ์ จะต้องกำหนดองค์ประกอบสามประการ: (1) จำนวนผู้ป่วยรายใหม่ (2) ประชากรที่มีความเสี่ยง และ (3) ช่วงเวลาสำหรับสัดส่วนอุบัติการณ์ ตัวเศษคือจำนวนผู้ป่วยใหม่ของโรคหรืออาการที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่กำหนด ในขณะที่ตัวส่วนคือจำนวนประชากรทั้งหมดที่มีความเสี่ยงในช่วงระยะเวลาการศึกษาที่กำหนด อาการเมารถ ในการวัดสัดส่วนอุบัติการณ์อย่างแม่นยำ ต้องติดตามบุคคลที่มีความเสี่ยงต่อผลลัพธ์ภายใต้การศึกษาตลอดระยะเวลาการศึกษาทั้งหมด (หรือจนกว่าจะประสบผล) เนื่องจากจำเป็นต้องมีการติดตามผลอย่างสมบูรณ์เพื่อคำนวณสัดส่วนอุบัติการณ์โดยตรง โดยปกติแล้วจะคำนวณสำหรับการศึกษาที่มีระยะเวลาติดตามผลสั้นเท่านั้น ตัวอย่างเช่น ในการล่องเรือเจ็ดวัน ผู้โดยสาร 84 คนจากทั้งหมด 2,318 คนไปโรงพยาบาลของเรือด้วยอาการป่วยเกี่ยวกับระบบทางเดินอาหาร อุบัติการณ์ของโรคบนเรือจะเท่ากับผู้ป่วยรายใหม่ 84 ราย หารด้วยผู้โดยสารที่มีความเสี่ยงทั้งหมด 2,318 ราย ส่งผลให้มีสัดส่วนอุบัติการณ์ร้อยละ 4 ในช่วงระยะเวลา 7 วัน