ข้อต่อรางรถไฟ อุปกรณ์ที่หัวรถจักรเชื่อมต่อกับรถที่ตามมาและรถที่ตามมาในขบวนจะเชื่อมโยงกัน ข้อต่อแบบแรกคือโซ่ที่มีบัฟเฟอร์แข็งเพื่อช่วยดูดซับแรงกระแทกระหว่างการเบรก ต่อมาได้มีการนำสปริงบัฟเฟอร์มาใช้พร้อมข้อต่อแบบสกรูที่อนุญาตให้นำรถสองคันมารวมกัน รถยนต์ เพื่อให้บัฟเฟอร์หันหน้าเข้าหากัน ทำให้สตาร์ทและหยุดได้อย่างราบรื่น ทางรถไฟในยุคแรกๆ ของสหรัฐฯ ใช้ตัวเชื่อมและตัวต่อพิน ซึ่งอันตรายอย่างยิ่งต่อพนักงานลานบ้านที่ต้องหย่อนหมุดให้เข้าที่เมื่อรถถูกดันเข้าหากัน ตัวเชื่อมต่ออัตโนมัติแบบสนับมือซึ่งเชื่อมต่ออย่างแน่นหนาเมื่อรถคันหนึ่งชนกับอีกคัน ถูกนำมาใช้ในทศวรรษที่ 1880 และยังคงใช้งานอยู่ แม้ว่าการออกแบบอื่นๆ จะใช้โดยอัตโนมัติเช่นกัน