การศึกษาคลื่นความโน้มถ่วงสามารถเปิดเผยความลับของวัตถุขนาดใหญ่และห่างไกลที่ปลดปล่อยออกมา จากการศึกษาคลื่นความโน้มถ่วงที่ปล่อยออกมาจากหลุมดำคู่ที่ชนกันช้าๆในปี 2565 นักฟิสิกส์ยืนยันว่าวัตถุขนาดใหญ่นั้นโยกเยกหรือเคลื่อนตัวไปมาในวงโคจรขณะที่พวกมันหมุนเข้าใกล้กันมากขึ้น เช่นเดียวกับที่ไอน์สไตน์ทำนายไว้ ทฤษฎีสัมพัทธภาพของ ไอน์สไตน์  ยังอธิบายถึงระลอกคลื่นมหาศาลในโครงสร้างของกาลอวกาศที่เรียกว่าคลื่นความโน้มถ่วง คลื่นเหล่านี้เป็นผลมาจากการรวมตัวระหว่างวัตถุที่มีมวลมากที่สุดในจักรวาล เช่น หลุมดำและดาวนิวตรอน การใช้เครื่องตรวจจับพิเศษที่เรียกว่า Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory (LIGO) นักฟิสิกส์ยืนยันว่าคลื่นความโน้มถ่วงมีอยู่จริงในปี 2558และยังคงตรวจจับตัวอย่างคลื่นความโน้มถ่วงอีกหลายสิบตัวอย่างในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ซึ่งพิสูจน์ให้ไอน์สไตน์เห็นถูกต้องอีกครั้ง  นักวิทยาศาสตร์ได้เห็นทฤษฎี precession ของไอน์สไตน์กลับมาใช้จริงอีกครั้ง หลังจากศึกษาดาวฤกษ์ที่โคจรรอบหลุมดำมวลมหาศาลเป็นเวลา 27 ปี หลังจากโคจรครบสองรอบของหลุมดำแล้ววงโคจรของดาวก็ เต้นไปข้างหน้าในรูปแบบดอกกุหลาบแทนที่จะเคลื่อนที่ในวงโคจรวงรีคงที่ การเคลื่อนไหวนี้ยืนยันคำทำนายของไอน์สไตน์เกี่ยวกับวิธีที่วัตถุขนาดเล็กมากควรโคจรรอบวัตถุที่มีขนาดมหึมา