อนุภาคฝุ่นในชั้นบรรยากาศของดาวอังคารโดยทั่วไปมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 3 µm [49]สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตว่าในขณะที่ชั้นบรรยากาศของดาวอังคารบางลง ดาวอังคารก็มีความเร่งเนื่องจากความโน้มถ่วงต่ำกว่า ดังนั้นขนาดของอนุภาคที่จะคงอยู่ในสารแขวนลอยจึงไม่สามารถประมาณได้ด้วยความหนาของชั้นบรรยากาศเพียงอย่างเดียว แรงไฟฟ้าสถิตและแรงแวนเดอร์วาลส์ที่กระทำระหว่าง ดินบนดาวอังคาร อนุภาคละเอียดทำให้เกิดความซับซ้อนเพิ่มเติมในการคำนวณ การสร้างแบบจำลองที่เข้มงวดของตัวแปรที่เกี่ยวข้องทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าอนุภาคขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 3 µm สามารถแขวนลอยได้อย่างไม่มีกำหนดที่ความเร็วลมส่วนใหญ่ ในขณะที่อนุภาคขนาดใหญ่ถึงเส้นผ่านศูนย์กลาง 20 µm สามารถเข้าสู่สารแขวนลอยจากการหยุดนิ่งที่ความปั่นป่วนของลมบนพื้นผิวที่ต่ำถึง 2 ms −1 หรือยังคงปัจจุบัน การวิจัยเกี่ยวกับโลกจำกัดอยู่เพียงการใช้ดินจำลองบนดาวอังคารซึ่งอ้างอิงการวิเคราะห์จากยานอวกาศ ต่างๆ ของ ดาวอังคาร วัสดุเหล่านี้เป็นวัสดุภาคพื้นดินที่ใช้ในการจำลองคุณสมบัติทางเคมีและเชิงกลของเรโกลิธบนดาวอังคารสำหรับการวิจัย การทดลอง และ การทดสอบ ต้นแบบของกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับดินบนดาวอังคาร เช่น การลดฝุ่นของอุปกรณ์การขนส่งระบบช่วยชีวิต ขั้น สูง และการใช้ทรัพยากรในแหล่งกำเนิดมีการวางแผนภารกิจ ส่งคืนตัวอย่างดาวอังคารจำนวนหนึ่งซึ่งจะทำให้สามารถนำดินบนดาวอังคารจริงกลับมายังโลกเพื่อการวิเคราะห์ขั้นสูงกว่าที่เป็นไปได้ในแหล่งกำเนิดบนพื้นผิวดาวอังคาร สิ่งนี้ควรอนุญาตให้มีการจำลองที่แม่นยำยิ่งขึ้น ภารกิจแรกของภารกิจเหล่านี้คือภารกิจหลายส่วนที่เริ่มต้นด้วยยานลงจอดบนดาวอังคารปี 2020 ซึ่งจะเก็บตัวอย่างเป็นระยะเวลานาน