การแก้ปัญหาการขาดแคลนน้ำต้องใช้แนวทางแบบสหสาขาวิชาชีพ ทรัพยากรน้ำต้องได้รับการจัดการโดยมีเป้าหมายเพื่อเพิ่มสวัสดิการทางเศรษฐกิจและสังคมอย่างเท่าเทียมกันโดยไม่กระทบต่อการทำงานของระบบนิเวศ อุดมคตินี้บางครั้งเรียกว่า "บรรทัดล่างสุดสามประการ": เศรษฐศาสตร์ สิ่งแวดล้อม น้ำดื่ม และความเสมอภาคมีการเสนอแนวทางแก้ไขด้านสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ และวิศวกรรมจำนวนมากทั่วโลก การศึกษาสาธารณะเป็นกุญแจสำคัญอย่างไม่ต้องสงสัยสำหรับความพยายามในการอนุรักษ์น้ำ และนโยบายสาธารณะและสิ่งแวดล้อมทั้งหมดจะต้องใช้วิทยาศาสตร์ที่ดีในการดำเนินโครงการจัดการทรัพยากรอย่างยั่งยืนการรักษาและฟื้นฟูระบบนิเวศที่รวบรวม กรอง กักเก็บ และปล่อยน้ำตามธรรมชาติ เช่น พื้นที่ชุ่มน้ำและป่าไม้ เป็นกลยุทธ์หลักในการต่อสู้กับการขาดแคลนน้ำ ระบบนิเวศน้ำจืดยังให้บริการระบบนิเวศอื่นๆ อีกจำนวนมาก เช่น การรีไซเคิลสารอาหารและการป้องกันน้ำท่วม ระบบนิเวศที่สมบูรณ์เท่านั้นที่สามารถสนับสนุนกระบวนการทางนิเวศวิทยาเหล่านี้ ซึ่งมีคุณค่าทางเศรษฐกิจและสังคม อย่างไรก็ตาม พื้นที่ธรรมชาติมักไม่ได้รับการประเมินโดยคำนึงถึงความสำคัญทางนิเวศวิทยา และถูกทำลายหรือทำให้เสื่อมโทรมเพื่อประโยชน์ทางเศรษฐกิจในทันที