โรคหัวใจเป็นสาเหตุการเสียชีวิตอันดับต้น ๆ ทั่วโลก คาร์ดิโอไมโอแพทีแบบขยาย (DCM) ซึ่งเป็นรูปแบบหนึ่งของโรคหัวใจที่มีลักษณะเป็นโพรงที่ขยายออกและการหดตัวที่บกพร่อง มีส่วนทำให้เกิดภาระดังกล่าว มีการระบุส่วนประกอบทางพันธุกรรมที่ก่อให้เกิด DCM อย่างกว้างขวาง และการกลายพันธุ์ตามลำดับมักถูกตรวจสอบเพื่อการวินิจฉัย DCM ในครอบครัว1. นอกเหนือจากการมุ่งเน้นไปที่การแปรผันทางพันธุกรรมแล้ว เผาผลาญ ขณะนี้การศึกษายังมุ่งเน้นไปที่การดัดแปลง epigenetic เช่น การดัดแปลงฮิสโตนหลังการแปล, DNA methylation และ noncoding RNAs ซึ่งเป็นสื่อกลางการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในระดับการแสดงออกของยีนและการแปล การศึกษาพบว่า di- และ trimethylation ของฮิสโตน 3 น้อยกว่าที่ไลซีน 9 (H3K9me2 และ H3K9me3 ตามลำดับ) ในผู้ป่วยที่มี DCM nonischemic DCM มากกว่าในคนที่มีสุขภาพดี และการลดลงนี้ถูกย้อนกลับบางส่วน