ในขณะเดียวกัน กาแฟได้รับการแนะนำให้รู้จักกับบราซิลในปี พ.ศ. 2270 แม้ว่าการปลูกกาแฟจะยังไม่เติบโตจนกระทั่งได้รับเอกราชในปี พ.ศ. 2365 หลังจากนั้น พื้นที่ป่าฝน ขนาดใหญ่ ถูกแผ้วถางเพื่อปลูกกาแฟ ครั้งแรกในบริเวณใกล้เคียงริโอเดจาเนโรและหลังจากนั้นเซาเปาโล . บราซิลเปลี่ยนจากการไม่มีการส่งออกกาแฟเป็นหลักในปี พ.ศ. 2343 เป็นผู้ผลิตระดับภูมิภาคที่สำคัญในปี พ.ศ. 2373 และเป็นผู้ผลิตรายใหญ่ที่สุดในโลกในปี พ.ศ. 2395 ในปี พ.ศ. 2453-2463 บราซิลส่งออก กาแฟ ประมาณ 70% ของโลกได้แก่โคลอมเบียกัวเตมาลาและเวเนซุเอลาส่งออกครึ่งหนึ่งของส่วนที่เหลืออีก 30% และการผลิตของโลกเก่ามีสัดส่วนน้อยกว่า 5% ของการส่งออกทั่วโลก การเพาะปลูกถูกยึดครองโดยหลายประเทศในอเมริกากลางในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 และเกือบทั้งหมดเกี่ยวข้องกับการโยกย้ายและการแสวงประโยชน์จากชนพื้นเมืองจำนวนมาก สภาวะที่เลวร้ายนำไปสู่การลุกฮือ การรัฐประหาร และการปราบปรามชาวนาอย่างนองเลือดหลายครั้ง ข้อยกเว้นที่น่าสังเกตคือคอสตาริกาซึ่งการขาดแรงงานที่พร้อมขัดขวางการก่อตัวของฟาร์มขนาดใหญ่ ฟาร์มขนาดเล็กลงและสภาพที่เท่าเทียมมากขึ้นช่วยแก้ไขความไม่สงบในช่วงศตวรรษที่ 19 และ 20