นักนิเวศวิทยาสมัยใหม่สามารถประเมินผลกระทบของการเล็มหญ้าในป่าได้อย่างง่ายดายโดยใช้รั้วกั้นสัตว์ออกจากพื้นที่ที่กำลังศึกษา ดร. มิทเชลล์เลียนแบบการทดลองนี้ในยุคดึกดำบรรพ์ของไอร์แลนด์ ฉันสามารถใช้วิธีนี้กับป่าดึกดำบรรพ์ได้เพราะสัตว์กินหญ้าขนาดใหญ่ทั้งหมด ยกเว้นหมูป่า หายไปจากไอร์แลนด์ในยุคดึกดำบรรพ์ เกาะไอร์แลนด์เป็นเหมือนกรงขังขนาดใหญ่ซึ่ง สามารถเปรียบเทียบได้กับส่วนอื่นๆ ของยุโรป ซึ่งมีสัตว์กินหญ้าขนาดใหญ่เดินเตร็ดเตร่ ฉันไม่พบความแตกต่างที่มีนัยสำคัญในข้อมูลละอองเรณูในยุคดึกดำบรรพ์ที่เกี่ยวข้องจากไอร์แลนด์เมื่อเทียบกับส่วนอื่นๆ ของยุโรป กล่าวอีกนัยหนึ่ง การมีหรือไม่มีสัตว์กินหญ้าขนาดใหญ่ไม่สามารถวัดได้ ผลกระทบ บทความของฉันสรุปว่าสัตว์กินหญ้าไม่ได้สร้างผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อโครงสร้างของป่าดึกดำบรรพ์ เขาอธิบาย การทำความเข้าใจว่า สัตว์ดึกดำบรรพ์ ป่าดึกดำบรรพ์เป็นอย่างไรมีความสำคัญเนื่องจากนโยบายการอนุรักษ์ป่าไม้ในยุโรปพยายามสร้างแหล่งที่อยู่อาศัยดังกล่าวขึ้นใหม่ นโยบายการอนุรักษ์ป่าไม้ของยุโรปในปัจจุบันส่งเสริมป่าผลัดใบแบบปิด แต่นโยบายนี้อาจถูกเข้าใจผิดหากป่าดึกดำบรรพ์เปิดกว้างมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเป้าหมายในการอนุรักษ์คือการรักษาป่าให้ใกล้เคียงกับสภาพธรรมชาติก่อนที่มนุษย์จะได้รับผลกระทบ ดร. มิตเชลล์ พูดว่า.